Met Corpus Christi (2019) bevraagt Jan Komasa (ook de regisseur van de eveneens dit jaar verschenen Netflix-film The Hater) wat het betekent om gelovig te zijn. De rode draad in de film is de kracht van woorden en hoe daden zich daartoe verhouden. Omdat de film zowel kwaliteit als toegankelijkheid biedt, is het niet verrassend dat de film door Polen werd ingezonden voor de Academy Awards en de uiteindelijke nominaties voor Best International Feature Film haalde.

Emma Woodhouse bemoeit zich constant met andermans zaken, en probeert telkens mannen en vrouwen bij elkaar te brengen die totaal niet bij elkaar passen. Ondertussen heeft ze totaal geen idee van haar eigen gevoelens, en haar relatie met de aardige Mr. Knightly.

De rode draad in dit theater-optreden is de muziek die herinnert aan belangrijke momenten in Armida's leven. Armida zingt liedjes die voor haar een speciale betekenis hebben gekregen en zij vertelt ook waarom.
Samen met haar band brengt ze een heel gevarieerd programma dat bestaat uit Nederlands- en Engelstalige luister- en popliedjes uit de periode van haar vroege jeugd tot nu. Of zoals zij zelf zegt : "Liedjes waar je blij van wordt !"